دو بیت از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ خطاب به آن حضرت:

تو می‌دانی که شوق دیدن روی تو را دارم
به یاد آرَم تمام عمرْ آن چشم سیاهت را...

همهْ‌شب در نظر آرَم تو را هنگام خوابیدن
به رؤیا تا که بینم شاید آن روی چو ماهت را

آرَم: می‌آورم.

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 23.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

بیتی از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

نور هدایت از او تابان بوَد به هستی
یا رب! بکن هویدا آن ساربان ما را

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 21.

(نور هدایت از او در جهان می‌درخشد. ای پروردگار! آن هدایت‌کننده‌ی ما را آشکار کن [و ظهورش را برسان].
تابان: روشنایی‌دهنده. هستی: جهان، زندگی. رب: پروردگار. هویدا: آشکار. ساربان: نگهبان شتر، شتربان.)

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

     بیتی از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ خطاب به آن حضرت، با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

اَلا! ای مصلح انسان! جفای کفر، افزون شد
بیا، چون جدّ خود برچین بِساط جنگ و دعوا را

(ای اصلاح‌کننده‌ی انسان! ظلم [جهان] کفر، زیاد کرد. بیا و مانند جدّت [= حضرت رسول اکرم ـ صلّی الله علیه و آله و سلّم. ـ ] بساط جنگ و دعوا را جمع کن.
مصلح: اصلاح‌کننده. جفا: ظلم. افزون: زیاد. جدّ: پدربزرگ. برچین: جمع کن. بساط: هر چیز گستردنی.)

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 22.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

     بیتی از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ خطاب به آن حضرت، با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

اَلا! ای وارث «احمد»! بگو با لحن «داوود»ی
که «باطل رفت و آمد حق»، گلستانْ ساز دنیا را

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 22.

([خطاب به حضرت صاحب‌الزّمان ـ عجّل الله تعالی فرجه الشّریف. ـ : ای وارث حضرت محمّد [صلّی الله علیه و آله و سلّم]! با لحن و صدای زیبای مانند صدای زیبای حضرت داوود پیامبر [ـ سلام الله تعالی علی نبیّنا و آله و علیه. ـ] بگو که «حق آمد و باطل رفت» (1) و دنیا را باغ و گلستان کن.
(1) اشاره به آیه‌ی شریفه‌ی 81 از سوره‌ی مبارکه‌ی اِسرا: «و قُل جاءَ الحَقُّ و زَهَقَ الباطِلُ اِنَّ الباطِلَ کانَ زَهوقًا؛ و بگو: «حق آمد و باطل نابود شد. قطعاً باطل، نابودشدنی بود.»])

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

    بیتی از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ خطاب به آن حضرت، با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

به دستی دل، به دستی جان، خریدارم نگاهت را
ز جان و دل گذشتن ـ وَه! ـ چه آسان است بر شیدا!

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 17.

(با دستی دل و با دست دیگر، جان [خودم را به تو می‌دهم و در برابر] نگاهت را خریدارم. به‌به! از جان و دل گذشتن [در راه معشوق]، چقدر بر عاشق، آسان است!
وه: واژه‌‌ای که در هنگام تعجّب و تحسین گفته می‌شود. شیدا: عاشق.)

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

بیتی از مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ خطاب به آن حضرت، با شرح آن به قلم فرزندشان (حاج‌آقا اسماعیل):

بنازم دست صانع را که نقشت کرد بس زیبا
که حُسن روی تو دامن زند بر آتش سوْدا

منبع: امید آینده (اشعار مهدوی ایشان)، ص 17.

(دست آفریننده‌[ی تو] را بنازم؛ چراکه شکل تو را بسیار زیبا کرد؛ [به قدری‌] که زیبایی صورت تو، به آتش عشق [من به تو] باد می‌زند و آن را شعله‌ور می‌سازد.
صانع: سازنده، آفریننده. مقصود، خداوند والا است. نقش: شکل. بس: بسیار. حُسن: زیبایی. دامن‌زدن: باد زدن به آتش برای شعله‌ورساختن. سوْدا: عشق.)

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.