خاطره

به قلم فرزندشان، حاج‌آقا اسماعیل داستانی بنیسی:

ایشان در سه سال آخِر عمر شریفشان، به بنده می‌فرمودند که در برخی از مجالس ایشان در منزلشان سخنرانی کنم و گویا با این کارشان می‌خواستند هم مرا به سخنرانی‌کردن تشویق کنند و هم مخاطبان و دوستداران خود را برای سخنرانی‌های بنده پس از رحلتشان که از آن خبر داشتند، آماده سازند.

     روزی در یکی از همان مجالس، سخنرانی خوْفی کردم و حاضران را از عذاب‌های الاهی، زیاد ترساندم.

     ایشان پس از مجلس، این حدیث شریف حضرت امیرالمؤمنین ـ سلام الله تعالی علیه. ـ را برایم قِرائت فرمودند: «اَلفَقیهُ کُلُّ الفَقیهِ مَن لَم‌یُقَنِّطِ النّاسَ مِن رَحمَةِ اللهِ؛ اسلام‌شناس واقعی کسی است که مردم را از رحمت خدا ناامید نکند.» (نهج‌البلاغه، حکمت 90) و با این کار خواستند مرا به این نکته توجّه دهند که مبادا دیگران را دچار ترسی کنم که امیدشان به رحمت خدا را از بین ببرد.

مشاهده‌ی «خاطرات و نکاتی خواندنی درباره‌ی حضرت استاد بِنیسی»، از راه لینک زیر در وبگاه بِنیسی‌ها: http://benisiha.ir/2019/05/289/ .

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.