شعر معنوی 

 

به نام خدا

مرحوم حجّةالحق، حضرت استاد اسدالله داستانی بِنیسی ـ رضوان الله تعالی علیه. ـ‌ :

نویسم آنچه را که دل بگوید
دل من حرف بد، مشکل بگوید

سپارم قلب خود را من به الله
کند قلب مرا تا از حقْ آگاه

اگر از حق، من آگاهى بیابم
هر آنچه بر قلم آرَم، مُصابم

رِسَم آن‌جا که عارف‌ها رسیدند
ببینم آنچه را کآنان بدیدند

شَوَم دلداده‌ی حقّ و حقیقت
ز حق، من طى کنم راه طریقت

رَهی که دَرنَوَردیدند (1)‌ نیکان
همه گشتند پاک از حَیّ مَنّان (2)

خدا را شکر می‌گویم شب و روز
مرا کرده است بر تألیفْ پیروز

نویسم نُه، نود، نهصد کتابت!
به قصد قربت، از راه عبادت

عبادت کن «بِنیسى»!، تا توانى
شوى در هر دو گیتىْ جاودانی

1) طی‌ کردند، پیمودند.
2) زنده‌ی بسیارنعمت‌دهنده.


کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.

پشتیبانی: وبگاه بِنیسی‌ها

صفحه‌ی اوّل

 

.......... شناسنامه‌ ..........

 

......... شناسنامه‌ی وبلاگ ........

 

ردّ پای امروز: 16

مجموع عابران: 443388

همه‌‌ی حقوق این وبلاگ، ویژه‌ی وبگاه بنیسی‌ها است و کپی ساختار و نوشتار آن، بدون اجازه و ذکر منبع، ممنوع است.