هر چه داده خدا بر این بنده
از کَرَم هست و، بندهْ شرمنده

او کَرَم را به نام خود خوانده
بر کریمى، خدا است زیبنده (1)

آنچه او می‌دهد ز راه حلال
نوش جان کن، که باشد ارزنده

متکبّر مباش در نزدش
متکبّر، خدا است اى بنده! (2)

هر چه دارى تو، از خدا دارى
در حقیقت، هَمو است دارنده (3)

تو، خود، از اویى و چه می‌دانى؟
زندگى از وى است پاینده (4)

آفریده جهانِ هستى را
از دَمِ «کُن، فَکان» جهانْ زنده

نیست خالى از او مکان و زمان
زو است ماضىّ و حال و آینده (5)

ماه و خورشید و اَنجُم است از او
هر یک از نور او است تابنده (6)

گر ببینى ز ابر، قطره چکد
دان ز فرمان او است بارنده

تاختن، کار بنده می‌باشد
لیک دستور از او به تازنده (7)

هر چه بر فکر من رسد، از او است
کاوش من از او است کاونده (8)

شعر و نثرم جهان گرفت، آرى
من از او گشته‌ام نویسنده

گر «بِنیسى» به شعر خود بالد
در حقیقت از او است بالنده

1) کَرَم و کریمی: بخشش، بزرگواری. زیبنده: شایسته.
2)‌ متکبّربودن خدا معنایی غیر از متکبّربودن انسان دارد.
3) هَمو: هم او. دارنده: دارا، مالک.
4) پاینده: پایدار، جاودان.
5) ماضی: گذشته.
6) اَنجُم: ستارگان.
7) لیک: ولی.
8) کاوش: پِژوهش، بررسی، جستجو.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.