خدا زیبا است، زیبا آفریده
دو عالَم را چه رعنا آفریده! (1)

اگر چشم دل تو باز گردد
همی‌بینى که زیبا آفریده (2)

به یکتایىّ او باشد گواهم
همه را زوج و باجا آفریده (3)

همهْ ازواج را با علم ذاتى
ز لطف خویش، یکتا آفریده (4)

ز حکمت، آدمى را خلق کرده
برایش زوجه، حوّا آفریده (5)

براى آدمى هر گونه نعمت
به دریا و به صحرا آفریده

اگر انسان کند دقّت به خلقت
یقین یابد که حُسنا (6) آفریده

همه را کرده تسخیر تو انسان!
تو را بر جمله، شیْدا آفریده (7)

به تو داده است حقْ هر گونه قدرت
وجودت را توانا آفریده (8)

ببیند زین توانایىّ بسیار
چه از تو سرزند تا، آفریده

کنى خدمت به مردم یا خیانت؟
دو رَه از بهر اجرا آفریده

بدان انسان! اگر باشى تو انسان
تو را بهر چه یکتا آفریده

عبادت کن به حق، بر خلقْ خدمت
تو را بر این دو، دارا آفریده

«بِنیسى»! کن عبادت، نیز خدمت
تو را زین رو به دنیا آفریده

1) رعنا: زیبا.
2) همی: همیشه.
3) گواه: دلیل، برهان. باجا: در مقابل «بی‌جا».
4) ازواج: جمع «زوج». یکتا: یگانه، بی‌همتا. مقصود، خداوند والا است.
5) زوجه: همسر مرد.
6) حسنا: زیبا.
7) تسخیر: رام‌کردن، فرمانبردارکردم. مقصود، رام و فرمانبردار است. جمله: همه. شیْدا: شیفته.
8) حق: از نام‌های خداوند والا.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.