نسبت حضرت امیرالمؤمنین ـ سلام الله تعالی علیه. ـ و قرآن کریم

به دلم چون زنى آتش، بکن اندیشه از آن
که گر این خانه بسوزد، تو میانش باشى

چشم‌پوشى کن از آن یار که اَندَر نظرش
دگرانند و تو دائم نگرانش باشى

هر که در مَزرَع دل، دانه‌ی مِهر تو فشانْد
تو در آخِر، شَرَر خرمن جانش باشى…

آن که لب جرأت بوسیدن پایش نکند
گو چه‌سان طالب کامى ز دهانش باشى؟

فیض‌ روح دَم عیسی بوَد اَندَر لب آن
که تو در هر نفسی وِرد زبانش باشی…

ای کلام‌اللَّه ناطق! تو نباشی قرآن
بلکه قرآن، همه، جسم است و تو جانش باشی

رتبه‌ی تو است ز قرآن به مراتبْ افزون
کاو بوَد گفته‌ی یزدان، تو زبانش باشی!

حور روبَد به مژهْ خاک درت «رضوانى»!
اگر اَندَر صف جاروب‌کشانش باشى

از: سیّد محمّد فصیح‌الزمان (رضوانی).

منبع: در محفل روحانیان، ص 60 و 61.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.