ایشان در شعری سروده‌اند:

هر زمانى ز من اى خسته‌دلان! یاد کنید

با همان یاد، دل و جان مرا شاد کنید

کوچه‌درکوچه‌ی اشعار مرا معنى هست

وزن اگر راست نباشد، به من ایراد کنید

من که صرّاف نِیَم، نقد کنم گوهر را

می‌شناسید اگر شعر، خودْ امداد کنید (1)

قصدم این بود: کنم خدمت دین و میهن

این دو از همّت خود، بیش‌تر آباد کنید

شیعه‌بودن به على فطرت و آیین من است

پور خود را به سوى مذهبش ارشاد کنید (2)

به «بِنیسى» که دگر نیست میان مردم

رحمتى خوانده و از او به خوشى یاد کنید (3)

1) صرّاف: گوهرشناس. نِیَم: نیستم. نقدکردن: ظاهرکردن عیب‌ها و محاسن چیزی.
2) فطرت: ویژگی ذاتی، طبیعت. پور: پسر. مقصود، فرزند است.
3) مقصود از «رحمت»‌خواندن، قِرائت‌ سوره‌های مبارکه‌ی حمد و توحید است.

     لطفاً برای شادی روح شریف ایشان، صلوات بفرستید و حمد و سوره بخوانید.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.