امشب شب شهادت «صادق»، امام ما، است

بنیانگذار مذهب عالى‌مقام ما است

نامش «امام جعفر» و، «صادق» وِرا لقب

او مایه‌ی امید و، پناه و قَوام ما است (1)

از مکتبش تشیّع و اسلام جان گرفت

در علم دین به دامن او اِعتِصام ما است (2)

اکثرْ حدیث فقه از او گشته منتشر

گفتار او ذخیره‌ی یَوم‌الزِّحام ما است (3)

از علم او چگونه بگویم؟ که گفته‌اند:

«در گفته‌اش ملاک حلال و حرام ما است»

پرورده است مکتب درسش هزارها

بر هر کدام مَدح و درود و سلام ما است (4)

از او زکات زنده شده است و صَلات و صَوم

زو پایدار، خمس و صلات و صِیام ما است (5)

رونق فُزود جمله‌ی احکام دین از او

این، مایه‌ی سعادت و هم احترام ما است (6)

هر گفته‌اش ملاک حق و باطل آمده است

آرى، مرام «حضرت صادق» مرام ما است

شد سرفرازْ دین خدا از کلام او

گفتار صادقش سبب اِنتِظام ما است (7)

آخِر به زهر کینه دشمن، شهید شد

آن «صادق» امین که امام هُمام ما است (8)

«منصور» سنگدل که به ظاهر، خلیفه بود

خصم خدا و دشمن «صادق»، امام ما، است (9)

یا رب! به روز حَشر، عذابش شدید کن

آن را که باعث مِحَن صبح و شام ما است (10)

هر روز و شب، «بِنیسىِ» از دیدهْ اشکریز

گوید که عشق «حضرت صادق» مرام ما است

از: باغستان بِنیسی (دیوان حضرت استاد بنیسی).

1)‌ وِرا: او را. قَوام: اعتدال، استواری و پایداری، اصل.
2)‌ اِعتِصام: چنگ‌زدن، توسّل.
3) یوم‌الزِّحام: روز مزاحمت، روزِ به‌ هم‌ فشارآوردن و جا تنگ‌کردن برای یکدیگر، روز قیامت.
4) مَدح: ستودن، ستایش، وصف‌کردن به نیکی.
5) صَلات: نماز. صَوم: روزه. زو: از او. صِیام: روزه‌داشتن، روزه‌ها.
6) فُزود: افزود، زیاد کرد. جمله‌: همه.
7) صادق: راست. اِنتِظام: سامان‌گرفتن، نظم، آراستگی.
8) هُمام: دِلیر، بخشنده، بزرگ، سَرور، رئیس.
9) منصور: مقصود، منصور دَوانیقی، دومین خلیفه‌ی عبّاسی، ـ لعنه الله تعالی علیه. ـ است که حضرت امام جعفر صادق ـ سلام الله تعالی علیه. ـ‌ را با زهر به شهادت رساند. خَصم: دشمن.
10) حَشر: برانگیختن، جمع‌کردن. روز حشر: روز قیامت. مِحَن: مِحنت‌ها، بلاها، غم‌ها.

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.