(آنچه انسان را خیلی زیبا می‌کند، علم، اخلاق [نیکو]، احسان و عمل [صالح] است.
بسی: خیلی.)

آنچه مانَد یادگار از آدمى
خوبى است و خدمت بى‏‌غَشّ‏‌وغَل

(آنچه از انسان به یادگار می‌مانَد، نیک‌بودن و خدمت پاک [و خالصانه] است.
خوبی: نیک‌بودن. بی‌غش‌وغل: پاک.)

این‏چنین گفتند اهل معرفت
بر تو گویم گفته‏‌ها را ماحَصَل:

(اهل عرفان، این‌چنین گفتند. من چکیده و نتیجه‌ی سخنان آنان را به تو می‌گویم.
ماحصل: چکیده، نتیجه.)

هر که آرامش بخواهد اى عزیز!
دور باید باشد از جنگ و جَدَل

(ای عزیز! هر کسی که آرامش می‌خواهد،‌باید از جنگ و جرّوبحث و بگومگو دور باشد [و خود را از آن حفظ کند].
جدل: جرّوبحث، بگومگو.)

کیست انسان؟ آن که در دوران عمر
دور باشد از پلیدىّ و خَلَل

(انسان [واقعی] کیست؟ کسی که در دوران عمرش از پلیدی و فَساد، دور است [و خود را از این دو حفظ می‌کند].
خلل: فساد، تباهی.)

مؤمنى که در پى آسایش است
مى‏‌زند پا بر سر حرص و اَمَل

(مؤمنی که دنبال آسایش است، بر سر حرص و آرزو پا می‌زند [و از آن‌ها پرهیز می‌کند].
پی: دنبال. امل: آرزو.)

آرزوهاى دراز دنیوى
مى‏‌کند اندیشه‏‌ها را مشتعل

([چون] آرزوهای دراز دنیایی، اندیشه‌ها را شعله‌ور می‌کند [و آن‌ها را به آتش می‌کشد].
مشتعل: شعله‌ور، برافروخته.)

به‏‌تر است انسان به کم، قانع شود
تا نیفتد بر تباهىّ و ضَلَل

(به‌تر است که انسان به [دارایی] کم، قانع شود تا به فساد و گمراهی نیفتد.
ضلل: گمراهی.)

هر زمانْ یاد آورَد این گفته را
کز پى ما سایه‏‌سان آید اَجَل

([و] در هر زمان، این سخن را به یاد آورد که مرگ مانند سایه، دنبال ما می‌آید.
کز: که از. سان: مانند. اجل: مرگ.)

مهلت ما کم بوَد در این جهان
فرصت سایه چه مى‏‌باشد؟ اَقَل

(مهلت ما  در این جهان، کم است. فرصت سایه چیست؟ کم‌ترین [زمان].
اقل: کم‌ترین.)

اولیا موت ارادى داشتند
جبر باشد مرگ ناپاک و دَغَل

(دوستان خدا مرگ اختیاری داشتند. مرگ ناپاک و نادرست، زوری و ناچاری است.
اولیا: دوستان خدا. جبر: زوری، ناچاری. دغل: نادرست.)

هیچ کس در این جهان، پاینده نیست
از اَمَلْ باز آى و رو کن بر عمل

(هیچ کس در این جهان، جاویدان نیست؛ [پس،] از آرزو برگرد و به عمل صالح رو کن.
پاینده: جاویدان. امل: آرزو. بازآی: برگرد، به جای خود برگرد.)

اولیا را باقیات صالحات
هست در روز جزا نیکوبَدَل

(برای دوستان خدا آثار نیکو [و پاداش‌های نیک الاهی]، جایگزین خوبی در روز جزا [= قیامت] است.
اولیا: دوستان خدا. باقیات صالحات: آثار نیکو. روز جزا: روز سزادادن، روز قیامت. نیکوبدل: عوض نیکو.)

رُسته از باغ «بِنیسى» همچو گل
گه قصیده، گه رباعى، گه غزل

(از باغ «بنیسی» همچون گل، گاهی قصیده، گاهی رباعی و گاهی غزل روییده است.
رسته ـ به ضمّ راء ـ : روییده.)

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.