آزادی بیان

آزادی بیان، این نیست که ما به شیطان و به نفْس، اجازه‌ی بیان بدهیم با زبان خودمان، با قلم خودمان، با رسانه‌ی خودمان.

     اگر آزادی بیان به این است که هر کسی هر چه خواست، بگوید و بنویسد و رسانه‌ای کند، خُب اگر کسی به مادر تو هم فحش ناموسی داد، نباید جلویش را بگیری. چرا آن‌جا نمی‌گویی «آزادی بیان است»؛ امّا آن‌جایی که حتّی به مقدّسات دین تو اهانت و جسارت می‌کنند و تو [مثلاً از بخش نظرهای کانالت] پاک نمی‌کنی، تو حذف نمی‌کنی، تو حتّی در مقامِ جواب صحیح دادن برنمی‌آیی، آن‌جا می‌گویی: «آزادی بیان است»!؟

     مگر آزادی بیان بدون شرط است؟ کدام عقلی این را می‌گوید؟ کدام پیغمبری این را فرموده است؟ کدام امامی این را تأیید کرده است؟

     آقاجان! هر جا علم به مسأله نداشتی، نه‌تنها در بیانت، که حتّی در درونت هم ابراز نظر نکن. بگو: «نمی‌دانم.» هم در دلت به خودت بگو: «نمی‌دانم»؛ هم در دلت به شیاطین و نفْست بگو: «نمی‌دانم.» و هم اگر کسی از تو پرسید، به او هم بگو: «نمی‌دانم.».

     «نمی‌دانم»‌گفتن که عیب ندارد. «نمی‌دانم»گفتن، یکی از افتخارات کسانی است که در مسیر سیروسلوک‌الی‌اللّه قرار می‌گیرند.

     وقتی چیزی را نمی‌دانی، هم به خودت، هم به دیگران بگو: «نمی‌دانم.».

کانال بِنیسی‌ها (عالم عارف: حضرت استاد بنیسی؛ و فرزندشان: حاج‌آقا بنیسی) در پیام‌رسان‌های ایتا، اینستاگرام، روبیکا و سروش: @benisiha_ir.